Lenfödem (Lipedema) Gerçekleri
Lenfödem (Lipedema)’in ticari markası, bacaklarda anormal ve belirli bir düzende yağ hücrelerinin fazla birikmesi ve genişlemesidir. Bacak ve kalçadan belden ayak bileklerine kadar uzanan şişkinlik genellikle bilateral ve simetriktir (her iki bacağı, hatta eşittir), şişman bileğin hemen üzerinde bir halka veya manşet oluşturur. Ayaklar genellikle etkilenmez. Üst kollarda da lipedema oluşabilir.
Lenfödem (Lipedema) neredeyse sadece kadınlarda görülür. Erkeklerde lipedem tanısı konan birkaç nadir vaka vardır.
Lipedema yağı diyet ve egzersize dirençlidir. Her ne kadar diyet ve egzersiz hem ağrıya hem de hareketliliğe yardımcı olabilirse de lenfödem hastaları için bacakların veya kolların orantısız boyutunu önemli ölçüde değiştiremezler.
Lenfödem, ciddi ölçüde düşük kiloludan morbid obezlere kadar her boyuttaki kadınlarda ortaya çıkabilir. İnce olmak, birinin lipedema içermediğine dair bir garanti değildir.
Lipedemin genetik bir bileşeni var gibi görünüyor. Bazı ailelerde maternal bir soydan miras alınır, bu yüzden bir büyükanne, anne ve kızının hepsinde lenfödem olabilir. Erkekler taşıyıcı olabilirler, bu yüzden kızlar da bir baba soyundan kalıtsal olarak miras alabilirler.
Lipedemin hormonlardan etkilendiği düşünülmektedir. Bazı kadınlar, ergenlik dönemindeki ilk dudak belirtisi belirtilerini görmektedir. Diğerleri ilk olarak gebelik veya perimenopoz etrafındaki semptomları gösterir. Jinekolojik cerrahi sonrası veya büyük travma veya ameliyattan sonra lipedema vakaları da ortaya çıkmıştır. Bu tetikleyiciler baskın olarak ana stres veya yüksek hormonal rahatsızlık dönemleridir.
Lenfödem düşündüğünüzden daha yaygındır. Lipedem insidansı tahminleri, ergenlik sonrası kadın popülasyonunun% 11’ine kadar çıkmaktadır. Bu sadece Amerika Birleşik Devletleri’nde 17 milyon kadına ve dünya çapında 350 milyon kadına yakın demek olacaktır.
Lenfödem Aşamaları
Lenfödem dört aşamalı ilerleyici bir hastalıktır. Tüm hastalar zamanla kötüleşen lipedemaya sahip değildir, ancak çoğu zaman. Lipedema için uygun tanı ve tedavi ilerlemeyi engelleyebilir veya yavaşlatabilir, hareketliliğin korunmasına yardımcı olabilir ve ağrıyı azaltabilir.
